EUROPEJSKI TYDZIEŃ AUTYZMU
1 – 7 grudnia 2017 r.

„Europejski Tydzień Autyzmu” w Opatowskiej Jedynce

W ramach Europejskiego Tygodnia Autyzmu, 1 – 7 grudnia 2017 r. w Szkole Podstawowej nr 1
w Opatowie odbyło się szereg wydarzeń mających na celu zgromadzenie i rozpowszechnienie wiedzy
i informacji dotyczących spektrum autyzmu. Cała akcja zorganizowana została pod honorowym patronatem Burmistrza Miasta i Gminy Opatów oraz medialnym Opatowskiego Ośrodka Kultury i Radia Opatów. Koordynatorkami Jedynkowych wydarzeń są nauczyciele wspomagający Wioletta Grabska
i Magdalena Stępień.

Cykl wydarzeń rozpoczęto udziałem nauczycieli wspomagających w konferencji „Jak zrozumieć ucznia
z całościowymi zaburzeniami rozwojowymi? Praca z dziećmi i młodzieżą
z zespołem Aspergera”  zorganizowanej w Kielcach, pod patronatem KO w Kielcach, KTA Oddział Kielce
i WSEPiNM w Kielcach.

W dniu 1 grudnia otwarta została wystawa pt. „Każdy inny, wszyscy równi”, którą można było zobaczyć
do dnia 7 grudnia 2017 r. Znajdowały się na niej: informacje w formie 10 przykazań postepowania
z dzieckiem ze spektrum autyzmu oraz wizualny przekaz osiągnięć i możliwości, a także trudności
i problemów osób z autyzmem.

W dniach 2-3 grudnia nauczyciel Wioletta Grabska wzięła czynny udział w Ogólnopolskiej konferencji „Autyzm w rodzinie – wyzwanie naszych czasów” w roli prelegenta. Spotkanie miało miejsce w Ośrodku Rehabilitacyjno-Wypoczynkowym „Polanika” w Chrustach, k. Zagnańska. W ramach tej konferencji,
w niedzielne przedpołudnie zorganizowano wyjazd tzw. „Autystobusem” do Kielc. Ten specjalny autobus wraz z rodzinami osób z autyzmem, prelegentami i specjalistami, na co dzień pracującymi z tymi osobami przemierzał swoją trasę od przystanku do przystanku zabierając miejscowa ludność oferując im darmowy przewóz i garść informacji na temat autyzmu, umilony słodkim poczęstunkiem.

6 grudnia Pani dyrektor i koordynatorzy udzielili wywiadu w radio opatów informując opatowską społeczność o trwającej akcji i serdecznie zaprosili zainteresowanych do udziału w jej wydarzeniach.

Kolejnego dnia, tj. 7 grudnia zaproszeni goście: rodzice dzieci z autyzmem i dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, przedstawiciele przedszkoli, szkół i instytucji, a także nauczyciele tej szkoły uczestniczyli w konferencji „Pomoc rodzinie dziecka niepełnosprawnego w świetle obowiązujących przepisów prawa”. Dyrekcja i prelegenci – koordynatorzy Europejskiego Tygodnia Autyzmu w Jedynce przedstawili na niej przepisy aktualnie istniejące w polskim prawie. Spotkanie to było też okazją
do rozmowy na temat trudności rodzin dotkniętych tym problemem. Każda osoba zainteresowania tematyką otrzymała książeczkę dotyczącą pomocy prawnej dla osób niepełnosprawnych.

Ostatnim punktem owych wydarzeń będzie najbliższa Rada Pedagogiczna poświęcona dzieciom 
ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.


„Moje dziecko”
Marla DeBruin

Jest takie dziecko, które chcę żebyś poznała,
to moje dziecko.
Moje dziecko wygląda jak Twoje dziecko,
normalne i doskonałe ze wszystkich stron.
Moje dziecko ma jednak niewidoczne kalectwo.
Jestem pewna, że widziałaś moje dziecko.
Moje dziecko to, które nigdy nie jest zapraszane
na przyjęcia urodzinowe.
Moje dziecko nigdy nie było w twoim domu,
aby bawić się z Twoim dzieckiem.
Moje dziecko to, które siedzi samotnie na huśtawce, na podwórku.
Moje dziecko to, które obserwuje jak inne dzieci bawią się razem.
Moje dziecko chce się bawić z Twoim dzieckiem,
ale powiedziano mu NIE, ponieważ moje dziecko zachowuje się inaczej niż Twoje dziecko.
Upośledzenie mojego dziecka czyni go bardziej naiwnym, to coś czego nie znajdziesz u innych dzieci w jego wieku.
Moje dziecko nie naśmiewa się z innych i lubi wszystkich.
Małe dzieci często ciągną do mojego dziecka
z powodu jego cierpliwości do nich.
Dorośli określają moje dziecko jako czarujące
i grzeczne, dlatego, że jest to jedyny sposób zachowania pośród nich, jakie moje dziecko zna.
Z tego samego powodu rówieśnicy nie czują się dobrze z moim dzieckiem, unikają go.
Wielu dorosłych bardzo stara się pomóc mojemu dziecku przystosować się.
Moje dziecko ma opowiadane historyjki z życia,
aby pomogły mu stać sie takim jak Twoje dziecko.
Problem w tym, że moje dziecko potrzebuje pomocy Twojego dziecka, aby uczyć się stosunków międzyludzkich.
Niestety tak się nie dzieje, ponieważ Twoje dziecko nie chce mieć nic wspólnego z moim dzieckiem.
Twoje dziecko, jestem tego pewna, było uczone
od najwcześniejszych lat, aby być uprzejme wobec ludzi upośledzonych, z pewną dozą współczucia
 i dobrych manier potrafi Ono zaakceptować tych, którzy są poszkodowani przez los.
Jakże chciałabym, abyś nauczyła Swoje dziecko,
że niektóre upośledzenia nie są wyraźnie widoczne.
Moje dziecko nie potrzebuje współczucia, moje dziecko chce mieć przyjaciół.
Moje dziecko ma autyzm.
Moje dziecko mogło by być Twoim dzieckiem.